H ενότητα αυτή αποσκοπεί σε μια γενική εισαγωγή σε ζητήματα των ψηφιακών μέσων. Εξετάζονται τα νέα μέσα αναφορικά με: (α) τους πολλαπλούς τρόπους νοηματοδότησης που επιτρέπουν και (β) τις νέες επικοινωνιακές πρακτικές που διαμορφώνονται. Παράλληλα προσεγγίζεται το ψηφιακό βίντεο ως θεμελιώδες επικοινωνιακό μέσο.
| 00 - Περίγραμμα Μαθήματος | |
| 01 - Θεμελιώδεις Έννοιες - Νέα Μέσα | |
| 01 - Θεμελιώδεις Έννοιες - Νέες Πρακτικές | |
| 01 - Θεμελιώδεις Έννοιες - Ψηφιακό Βίντεο | |
Βιβλιογραφία Alexander, B. (2011). New Digital Storytelling, The: Creating Narratives with New Media: Creating Narratives with New Media. ABC-CLIO. Hull, G. A. & Nelson, M. E. (2005). Locating the Semiotic Power of Multimodality. Written Communication, 22(2), 224-261. Ito, M., Antin, J., Finn, M., Law, A., Manion, A., Mitnick, S., Schlossberg, D, ... & Horst, H. A. (2009). Hanging out, messing around, and geeking out: Kids living and learning with new media. MIT press. Jenkins, H. (2006). Convergence culture: Where old and new media collide. NY: New York University Press. Jewitt, C. & Oyama, R. (2001). Visual meaning: a social semiotic approach. In T. van Leeuwen & C. Jewitt (Eds). Handbook of visual analysis (pp. 134-156). London: Sage. Kress, G. (2003). Literacy in the New Media Age. London: Routledge. Lowood, H., & Nitsche, M. (2011). The machinima reader. MIT Press. Palfrey, J., & Gasser, U. (2013). Born digital: Understanding the first generation of digital natives (2nd ed). NY: Basic Books. Κοκώνης, Μ. Πασχαλίδης, Γ. & Μπαντιμαρούδης, Φ. (2010). (επιμέλεια). Ψηφιακά μέσα. Ο πολιτισμός του ήχου και του θεάματος. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική. |
|
